ÇANAKKALE’M YÜREK SIZIM

Çanakkale yürek sızım,  destanım.

On sekiz mart bin dokuz yüz on beşte.

Meydan okuduk o gün yedi düvele.

Kızıl kıyamet koptu Seddülbahir’de.

Deniz kahretti, dalgalandı kabardı.

Hırçınlıklarını tabana yaydı.

Boğaz ağızı mayınlarla döşendi.

Tabyalardan top sesleri yükseldi.

Nusret mayın gemisi boğaza dayandı.

Seyit’in omzunda kocaman mermi.

Lojistik desteği sulara batırdı.

Kaderi değişti savaşın bir anda.

Boğaz geçit vermez on sekiz Mart’ta.

Anzak’lar hücum etti. Anzak Koyu’na.

Düşman güçler saldırıyor dört koldan.

Seddülbahir, Kumkale ateş altında.

Var oluş savaşı başlar tabyalarda.

Patladıkça toplar genç bedenlerde.

Uzuvlar uçuşur engin göklerde

Ateş, kan, barut, duman her yerde.

Yağarken mermiler tüm siperlere.

Başta miğfer, elde silah, kur’an dillerde.

Göğüs göğse başladı muharebe.

Siperler arası sekiz metre mesafe.

Bombalar patlıyor her kıpırdanışta.

Korkunç siper savaşları Cont Bayırı’nda

Yahya çavuş sahilde İngilizlerle

 Ecele meydan okuyor can pazarında.

Öleceğini bilerek koşuyor asker

Tekbirdir dillerde Allah’u Ekber.

Kalmadı elli yedinci alaydan nefer.

Genç fidanlar Galata saray öğrencileri.

Kınalı henüz on beşinde değildi.

Üst üste düştüler kutsal toprağa.

Günlerce Kanlı sırt kana doymadı.

Yahya çavuş, Sıtkı bey,Hakkı yüzbaşı.

Anadolu’m yiğitlerini şahadete uğurladı.

Gelibolu oluk oluk kan doldu.

İki yüz elli bin şehit yatar koynunda.

Anafartalar kahramanı atam,

Göğsünü gerdi şarapnele. Yılmadan.

Alnımıza sürülen kara Balkan’da,

Temizlendi Çanakkale’de zaferle.

  NURSEL YEŞİLYURT