YALNIZLIK

Bir lokma ekmek için, gurbete açılmışım.

Bu benim evimden ilk ayrılışım.

Dilsizdir çığlıklarım. Hıçkırıklarım.

Duygularımı hep gizler ağlarım.

Kalabalıklar içindedir yalnızlıklarım.

Hiç yaşamadığım çocukluklarım.

Oynanmamış yarım kalan oyunlarım.

Ellerim ceplerimde, Ağustos sıcaklarında.

Sedasız suskun dolaştığım sokaklarda,

Anılarım takılınca, aklıma dalarım.

Ben yalnızlıklarımı yüreğimde,

Kendi derinliklerimde yaşarım.

İnsanlar içinde de yalnızım.

Sessiz soluksuz geçerken yanlarından

Yalnızlığın ürpertisini tadarım.

Ayrılamadığım dilsiz düşlerim.

Arkadaşlık ederler yalnızlığıma.

Sırdaşım olmuş sesiz gülüşlerim.

İçimden bir kere, ağlamak gelince

Kelimeler düğümlenir dilime.

Boğazımda toplanır, hıçkırıklarım.

Yaşarır gözlerim, yırtılırcasına.

Ben yalnızlıklarımı içimde yaşarım.

Hep burnumda tüter, özlediklerim.

Gün dolanır gelmez hiç gözlediklerim.

Akşam olup bastırınca karanlıklar,

Yalnızlığa direnemez yüreğim.

Yorganıma sarıldıkça, ıslanır yastığım.

Ben yalnızlıklarımı içimde yaşarım.

Tükenmiş umutlar, zifir karanlıklar,

Getirsinler sönen yıldızlarımı.

Güneşim aydınlatsın sabahlarımı.

Ümitlerle bakayım hep yarınlara.

Doğarken nasıl yalnız geldi isem,

Yalnız veda edeceğim  dünyaya.

NURSEL YEŞİLYURT